Wybór odpowiedniego kleju do płytek, to równie ważny moment jak wybór samej glazury.

Zadanie to może sprawiać nieco kłopotu zwłaszcza tym osobom, które nie robią tego na co dzień, a chcą samodzielnie ułożyć kafle w łazience lub w salonie. 

Na rynku dostępna jest szeroka gama klejów do glazury. Możemy spotkać zarówno tradycyjne, suche mieszanki do rozrobienia z wodą, jak i również gotowe kleje sprzedawane w poręcznych wiaderkach. 

Na opakowaniach widnieją różnego rodzaju oznaczenia, które opisują najważniejsze cechy i parametry danego kleju. Oznaczenia te mogą nie być do końca dla wszystkich zrozumiałe. Łatwo wówczas o błąd, a zakupiony klej do płytek może się nie sprawdzić w danych warunkach.

Tak więc dobór odpowiedniego kleju oraz właściwe przygotowanie podłoża, mają decydujące znaczenie przy układaniu płytek. Wiele osób zastanawia się często jak układać płytki na ogrzewaniu podłogowym oraz jaki klej do płytek wówczas wybrać? 

Rozszerzająca się podłoga oddziałuje bowiem na wierzchnią okładzinę z płytek. Pomiędzy nią, a wylewką jest właśnie warstwa kleju, która powinna pozwolić na ewentualną kompensację powstałych naprężeń.

W poniższym wpisie postaram się wyjaśnić, co oznaczają poszczególne symbole charakteryzujące dany klej oraz pokażę jak rozrobić i nakładać klej do płytek.

Oznaczenia klejów do płytek

Klasy klejów

Aby uniknąć problemów z odpadającymi płytkami, powinniśmy zastosować odpowiedni klej. Warto więc dowiedzieć się wcześniej w jaki sposób producenci oznaczają kleje do glazury, z czego wynikają dane oznaczenia oraz jak je prawidłowo odczytać.

Zatem poszczególne symbole zaczerpnięte są z normy PN-EN 12004 “Kleje do płytek – Wymagania, ocena zgodności, klasyfikacja i oznaczenie”. Zgodnie z normą, biorąc pod uwagę skład chemiczny, kleje możemy podzielić na trzy podstawowe typy:

C – Kleje cementowe

D – Kleje dyspersyjne 

R – Kleje na bazie żywic reaktywnych

Najczęściej stosowane są kleje cementowe. W sprzedaży dostępne są w postaci suchej mieszanki spoiw, kruszyw i dodatków organicznych. Przed użyciem wymagają wymieszania z wodą. Jeżeli płytki układamy na tynkach cementowych, cementowo-wapiennych, czy gipsowych – klej cementowy będzie dobrym wyborem. Również podłoże z płyt kartonowo-gipsowych będzie jak najbardziej odpowiednie dla tego typu kleju. 

Jeżeli podczas remontu łazienki nowe płytki będziemy układać na starych, wówczas lepiej sprawdzi się dyspersyjny klej o podwyższonej przyczepności. Kleje dyspersyjne zadadzą też egzamin przy przyklejaniu płytek do powierzchni drewnopodobnych. Kleje tego typu sprzedawane są najczęściej w postaci rozrobionej i gotowej do nałożenia masy. Przykładem kleju dyspersyjnego jest klej Kreisel 111.

W miejscach, gdzie panują trudne warunki (np. baseny) najbardziej odpowiednie będą kleje na bazie żywic. Kleje tego typu charakteryzują się bowiem całkowitą wodoszczelnością. 

Przeznaczone są do miejsc, które będą poddawane dużym obciążeniom chemicznym i mechanicznym. Można je nanosić na różnorodne podłoża stosowane w budownictwie, w tym również na podłoża metalowe i wykonane z poliestru. Oprócz tradycyjnych płytek, klejem na bazie żywic przykleimy także elementy wykonane z kamienia naturalnego, betonu architektonicznego oraz marmuru. Przykładem takiego kleju jest Mapei Kerapoxy Adhesive.

Podział klejów ze względu na parametry techniczne

Oprócz podziału wynikającego ze składu chemicznego, norma PN-EN 12004 wprowadza również oznaczenia kleju, które odnoszą się do dodatkowych wymagań. 

Biorąc pod uwagę parametry techniczne, kleje będą oznaczone odpowiednio cyfrą:

1 – dla klejów normalnie wiążących (zwykłych)

2 – dla klejów o podwyższonych parametrach

Właściwości specjalne (dodatkowe wymagania) dotyczące parametrów roboczych są natomiast opisane literami:

F – dla klejów szybkowiążących

T – dla mieszanek o zmniejszonym spływie (znajddują zastosowanie zwłaszcza przy układaniu płytek ściennych)

E – oznaczają kleje o wydłużonym czasie otwartym (jest to czas jaki upływa pomiędzy nałożeniem danej ilości zaprawy klejowej, a położeniem ostatniej płytki) 

Bardzo istotnym parametrem jest odkształcalność kleju. Wielkość tą opisują z kolei symbole S1 i S2:

S1 – oznacza kleje odkształcalne w zakresie od 2,5 do 5 mm 

S2 – charakteryzuje kleje wysokoodkształcalne – powyżej 5 mm.

Przykłady oznaczenia klejów do płytek

Poniżej kilka przykładów oznaczeń, z jakimi możemy się spotkać marketach budowlanych. Jeżeli już wiemy za co są odpowiedzialne poszczególne litery – z łatwością dobierzemy najlepszy dla nas produkt.

• oznaczenie C1 TE – normalnie wiążący klej cementowy o wydłużonym czasie otwartym i zmniejszonym spływie

• oznaczenie C2 TE S1 – szybkowiążący klej cementowy odkształcalny o wydłużonym czasie otwartym i zmniejszonym spływie

• oznaczenie C2 S2 – szybkowiążący klej cementowy, charakteryzujący się wysoką odkształcalnością

Jaki klej do płytek na ogrzewanie podłogowe?

Wybierając klej do płytek, musimy więc brać pod uwagę różne czynniki. Najważniejsze z nich to rodzaj powierzchni na jakiej będziemy układać płytki oraz miejsce samego montażu. 

Innego kleju będziemy bowiem potrzebować podczas montażu płytek na ścianie w łazience, a innego kiedy prace będą przebiegać np. na zewnętrznych schodach wejściowych, narażonych stale na zmienne warunki atmosferyczne.

Właściwości kleju nabierają szczególnego znaczenia w przypadku wykańczania ogrzewanej podłogi. Rozgrzana wylewka betonowa, o ile jest prawidłowo wykonana – stanowi pewien rodzaj grzejnika. Magazynuje on w sobie energię cieplną, którą oddaje stopniowo do otoczenia. Instalacja ogrzewania podłogowego zapewnia więc komfort i przyjemne uczucie ciepła, które tak bardzo wszyscy lubimy.  

Najkorzystniej jest, kiedy podłogę na rurkami pokrywa materiał dobrze przewodzący ciepło. Do tego typu okładzin zaliczamy między innymi gres, płytki ceramiczne i kamień naturalny. Klej do płytek ma za zadanie dobrze współpracować z podgrzewaną podłogą. Wymagana jest odpowiednia elastyczność i odporność na zmiany temperatury. Jeśli wybierzemy zbyt sztywny klej zaprawa może się wykruszać, a płytki mogą popękać i zacząć odpadać.

Informację o tym, czy dany produkt jest przeznaczony na ogrzewanie podłogowe znajdziemy zawsze na opakowaniu. 

Ja podczas remontu domu zdecydowałem, że grunt, klej i fuga będą jednego producenta. Takie podejście zapewnia, że wszystkie komponenty będą ze sobą dobrze współgrać. Wybrałem produkty marki Sopro (wspominałem już o tym we wpisie: Skuteczna hydroizolacja łazienki – folia w płynie), a z pośród dostępnych klejów najbardziej podszedł mi elastyczny klej FF 450.

Elastyczny klej do płytek

Sopro FF450 to elastyczny, cementowy klej wzmacniany dodatkowo włóknami. Jest to cienkowarstwowa zaprawa, przy użyciu której możemy przyklejać płytki ścienne, podłogowe oraz konglomeraty niewrażliwe na przebarwienia. Zgodnie z normą PN-EN 12004 klej oznaczają symbole C2 TE. Charakteryzuje się więc podwyższoną przyczepnością > 1 N/mm² (literka C2) oraz stabilnością dzięki wzmocnieniu włóknami (T). 

Czas schnięcia otwartego wynosi ponad 30 minut, co oznacza że od momentu rozrobienia porcji kleju, mamy sporo czasu na spokojne układanie gresu. Klej jest przeznaczony do płytek w różnych rozmiarach oraz do układania mozaiki. 

Jeżeli chodzi o powierzchnię – bez problemu możemy stosować go na ogrzewanych jastrychach betonowych i anhydrytowych. Klej Sopro FF 450 oprócz długiego czasu schnięcia, charakteryzuje się również wodoodpornością, wysoką przyczepnością kontaktową i dobrymi parametrami wiązania.

Stosując go na ogrzewaniu podłogowym należy pamiętać, że jastrychy cementowe muszą być sezonowane min. 28 dni oraz być czyste i suche. Przed rozpoczęciem układania płytek podłoga powinna być poddana procedurze wygrzewania wstępnego. Decydującym parametrem jest tutaj pomiar wilgotności – ja mam w domu wylewkę betonową. W takim przypadku zalecana wilgotność to mniej niż 2% wagowych.

Jak przygotować klej do płytek?

Klej do płytek powinien mieć odpowiednią konsystencję. Producenci bardzo dokładnie podają proporcje wody do suchej mieszanki. Należy się stosować do tych zaleceń. 

W precyzyjnym odmierzaniu ilości wody i kleju przydatne będzie naczynie z naniesioną podziałką. Ja mam swój ulubiony model, na którym widać w kilku różnych jednostkach zarówno objętość cieczy jak i masę produktów sypkich. Podobne naczynia dostępne są TUTAJ.

W przypadku kleju Sopro FF 450 proporcje wyglądają następująco – ok. 9 litrów wody na 25 kg suchej mieszanki.

Mieszadło do kleju

Ręczne rozrabianie kleju do płytek, raczej nie jest zbyt dobrym pomysłem. W tym celu najlepiej jest posłużyć się specjalnym mieszadłem. Ja nie posiadam takiego urządzenia, ale doskonale w tej roli sprawdziła się moja młotowiertarka Makita HR2470 (więcej o niej przeczytasz na stronie: „Moje narzędzia”).

Do mieszania kleju stosuję zwykłe mieszadło o odpowiednim kształcie, które znacznie ułatwia i przyśpiesza pracę. Aby zmocować je w wiertarce używam specjalnego uchwytu wiertarskiego na złącze typu SDS.

Budowa mieszadła zapewnia ruch materiału od dołu do góry – klej jest unoszony środkiem mieszadła, po czym opada po jego zewnętrznej stronie. Dzięki temu uzyskanie odpowiedniej konsystencji kleju nie stanowi większego problemu.

Klej do płytek mieszamy do momentu powstania jednolitej masy pozbawionej grudek. Ważny krokiem jest, aby pozostawić wymieszany klej na ok. 3 do 5 minut. Jest to czas, w którym klej dojrzewa, a ostatnim etapem jest jego dokładne, ponowne wymieszanie.

Jak nanosić klej do płytek?

Podczas przyklejania płytek na ogrzewanej podłodze warto wykazać się pewną dokładnością. Warstwa kleju przenosi bowiem nie tylko odkształcenia pomiędzy płytką i podłogą, ale również przewodzi nagromadzone w wylewce ciepło. Dlatego tak ważne jest, aby klej w całości pokrywał płytkę od spodu.

Ja układając gres na podłodze stosowałem tzw. metodę kombinowaną. Metoda ta polega na tym, że klej rozprowadzamy nie tylko na podłoże, ale również na płytkę.

Po wcześniejszym przygotowaniu i zagruntowaniu podłoża, pierwszym krokiem jest naniesienie warstwy kontaktowej. W tym celu rozprowadzamy na wylewkę cienką warstwę kleju i mocno ją wcieramy płaską krawędzią pacy.

Następnie, za pomocą pacy zębatej rozprowadzamy warstwę grzebieniową. Wielkość zębów dobieramy zgodnie z rozmiarem płytki – jak to zrobić pisałem we wpisie “Narzędzia do glazury”.

Pacę trzymamy pod kątem około 45 stopni i nanosimy tylko tyle kleju, aby udało się ułożyć daną partię płytek w czasie do 30 minut.

Jak wspomniałem wcześniej, również na spodnią stronę płytki nanoszę cienką warstwę kleju. W ten sposób mam pewność, że pod płytką nie będzie pustych miejsc. Postępując w ten sposób unikniemy też odspajania płytek od podłoża. 

Ostatnim krokiem jest położenie płytki na warstwie grzebieniowej, lekkie jej dociśnięcie i przesunięcie w docelowe miejsce.  Robimy to po to, aby klej dokładnie rozpłynął się pod płytką.

Od tego momentu możemy jeszcze przez około 10 minut dokonywać drobnych korekt w położeniu płytki. W przypadku kleju Sopro FDF450 – po ułożonej podłodze można zacząć chodzić dopiero po 24 godzinach od zakończenia prac.

I tak – płytka po płytce – wykańczamy podłogę lub łazienkę w naszym domu. Klej do płytek po całkowitym stwardnieniu jest ciężki do usunięcia. Dlatego wszystkie narzędzia myjemy regularnie wodą, aby następnego dnia nie tracić cennego czasu na czyszczenie.

Czasami zachodzi potrzeba ucięcia lub wykonania otworu w płytce pod puszkę elektryczną. Jak to zrobić – możesz przeczytać we wpisach: “Otwór w płytce. Jak wiercić i czym wyciąć otwór w glazurze?” oraz „Maszynka do glazury. Jak ciąć płytki ceramiczne”.

A jeżeli stoisz właśnie przed wyborem gresu do swojego salonu i zastanawiasz się, co oznaczają te wszystkie symbole na opakowaniu z płytkami, to więcej na ten temat przeczytasz we wpisie:

„Jak czytać oznaczenia płytek na opakowaniach”.

Zachęcam do lektury!